ze-haal-e-miskin makun taghaful durae nainan banae batiyan
ki tab-e-hijran nadaram ai jaan na lehu kaahe laga.e chhatiyan
shaban-e-hijran daraz chuun zulf o roz-e-vaslat chuun umr-e-kotah
sakhi piya ko jo main na dekhun to kaise kaTun andheri ratiyan
yakayak az dil do chashm jaadu ba-sad-farebam ba-burd taskin
kise paDi hai jo ja sunave piyare pi ko hamari batiyan
chuun sham-e-sozan chuun zarra hairan z mehr-e-an-mah bagashtam akhir
na niind nainan na ang chainan na aap aave na bheje patiyan
ba-haqq-e-roz-e-visal-e-dilbar ki daad maara gharib ‘khusrav’
sapit man ke vara.e rakhun jo ja ke pa.un piya ki khatiyan
زحال مسکیں مکن تغافل دورائے نیناں بنائے بتیاں
کہ تاب ہجراں ندارم اے جاں نہ لیہو کاہے لگائے چھتیاں
شبان ہجراں دراز چوں زلف و روز وصلت چوں عمر کوتاہ
سکھی پیا کو جو میں نہ دیکھوں تو کیسے کاٹوں اندھیری رتیاں
یکایک از دل دو چشم جادو بصد فریبم بہ برد تسکیں
کسے پڑی ہے جو جا سناوے پیارے پی کو ہماری بتیاں
چوں شمع سوزاں چوں ذرہ حیراں ز مہر آں مہ بگشتم آخر
نہ نیند نیناں نہ انگ چیناں نہ آپ آوے نہ بھیجے پتیاں
بحق روز وصال دلبر کہ داد مارا غریب خسروؔ
سپیت من کے ورائے رکھوں جو جا کے پاؤں پیا کی کھتیاں
ज़े-हाल-ए-मिस्कीं मकुन तग़ाफ़ुल दुराय नैनाँ बनाए बतियाँ
कि ताब-ए-हिज्राँ नदारम ऐ जाँ न लेहू काहे लगाए छतियाँ
शबान-ए-हिज्राँ दराज़ चूँ ज़ुल्फ़ ओ रोज़-ए-वसलत चूँ उम्र-ए-कोताह
सखी पिया को जो मैं न देखूँ तो कैसे काटूँ अँधेरी रतियाँ
यकायक अज़ दिल दो चश्म जादू ब-सद-फ़रेबम ब-बुर्द तस्कीं
किसे पड़ी है जो जा सुनावे पियारे पी को हमारी बतियाँ
चूँ शम-ए-सोज़ाँ चूँ ज़र्रा हैराँ ज़ मेहर-ए-आँ-मह बगश्तम आख़िर
न नींद नैनाँ न अंग चैनाँ न आप आवे न भेजे पतियाँ
ब-हक्क-ए-रोज़-ए-विसाल-ए-दिलबर कि दाद मारा ग़रीब ‘ख़ुसरव’
सपीत मन के वराय रखूँ जो जा के पाऊँ पिया की खतियाँ
AMEER KHUSRAU
